Ευχαριστώ τους πρωτεργάτες του Παγκόσμιου Φιλοσοφικού Φόρουμ, για την τιμή να εναποθέσω σήμερα μπροστά σας τις σκέψεις μου, αυτές που ίσως βοηθήσουν κάπως τον άνθρωπο για μια αξιοπρεπή πορεία στη ζωή μας.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΔΕΛΤΙΑ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Η ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΦΑΊΡΑ ΑΠΟ ΤΑ

ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ (ΜΜΕ)

ΣΤΑΜΑΤΙΑ ΝΙΚ. ΚΑΠΠΕ

«Θα ήθελα να ξεχάσω τα πουλιά που δεν προλάβανε να φύγουν από τα πεύκα καθώς γινόντουσαν παρανάλωμα του πυρός και τα είδα στον αέρα να φτερουγίζουν για λίγο και ύστερα να πέφτουν σαν φθινοπωρινά φύλλα»

Ακούγοντας τα δελτία ειδήσεων έρχεται στο νου μας εκείνο το γνωστό του Κ. Παλαμά:

«Της φωτιάς βιγλάτορες,

η φωτιά τί καίει εδώ;»

«Καίγονται τα βόρεια Ανατολικά προάστια της Αττικής.

Βριλήσσια, Πάρνηθα Βριλησσίων, Πεντέλη, Λόγος Αστεροσκοπείου Πεντέλης…

Το εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, Χαλάνδρι, Νέα Μάκρη, στον οικισμό Ανατολή, Μαραθώνας,...

Καίγονται σπίτια, επιχειρήσεις…

Περιουσίες… Χιλιάδες στρέμματα.

Ο άνεμος δεν έχει κοπάσει.

Μπήκε η φωτιά σε κατοικημένη περιοχή.

Εκκενώνουν σπίτια, έχουν καταστραφεί ολοσχερώς.

Στο έλεος της πύρινης λαίλαπας όλα…

Κάτοικοι σε απόγνωση καταγγέλλουν ολιγωρία των αρχών.

Απελπισία πάνω στα αποκαΐδια.

Νέα αναζωπύρωση στον Διόνυσο.

Η μάχη με τις φλόγες των κατοίκων και των πυροσβεστών.

Ξερά χόρτα παίρνουν φωτιά, στοιβαγμένα από καθαρισμένα σπίτια.

Ιδιώτες με λάστιχα και κλαριά στα χέρια επιχειρούν να σβήσουν τις φλόγες που απειλούν την περιουσία τους.

Μαρτυρία κατοίκου: «Μπήκε η φωτιά από το παράθυρο του σπιτιού μου είχα μπιτόνια με νερό ευτυχώς την έσβησα».

Η φωτιά στο δάσος σε 10 μέτρα ύψος πεύκα.

Μια επικίνδυνη και ολέθρια εικόνα.

Οι φλόγες κατασπαράζουν ότι βρουν.

Αναζωπυρώσεις συνεχείς… φεύγει και έρχεται ξανά.

Με μάνικες στις εστίες φωτιάς που κατακαίνε…

Το μήκος της φωτιάς τεράστιο σε δασική και ορεινή έκταση στα Βριλήσσια.

Δύσκολη στιγμή για όλους όταν οι φλόγες γλύφουν δέντρα και σπίτια στον λόφο.

Μέχρι το Χαλάνδρι… ελικόπτερα ρίχνουν, μην περάσει η φωτιά στην Κηφισιά.

Σε πολύ λίγες ώρες έχει κυκλώσει κατοικημένες περιοχές στο Διόνυσο και καίγονται στοίβες ξερόχορτα από τις καθαρισμένες κατοικίες έπειτα από έκκληση της κυβέρνησης να καθαριστούν τα οικόπεδα. Αλλά κανείς δεν προνόησε να απομακρύνει τα ξερά κομμένα χόρτα από την περιοχή πριν ξεσπάσει η πυρκαγιά.

Η κινητοποίηση του κόσμου, της αστυνομίας και των πυροσβεστών είναι μεγάλη,

ένα μαύρο σύννεφο καπνού πλημύρισε απειλητικά τον Αττικό ουρανό.

Γαλλία, Ιταλία, Τσεχία, Ισπανία, Τουρκία έστειλαν ή θα στείλουν βοήθεια.

Κάτοικοι με μάνικες, βοηθάνε τους πυροσβέστες σώζουν τις περιουσίες τους και των συνανθρώπων τους, εργοστάσια καμένα…

Δυο εικοσιτετράωρα μάχη με την φωτιά στα πολλά μέτωπα της φωτιάς…

Η πυρκαγιά απειλεί την Εκάλη και τα βόρεια προάστια.

Οι κάτοικοι εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους για τις αρχές.

Που δεν δόθηκε η κατάλληλη προσοχή όταν ξεκίνησε και δεν αντιδράσανε όπως έπρεπε. Περιπολικά απομακρύνουν τους πολίτες.

Προσπαθούν να δημιουργήσουν αντιπυρικές ζώνες.

Ηλικιωμένοι, μικρά παιδιά άρρωστοι από τα νοσοκομεία απομακρύνονται καθώς οι φλόγες πλησιάζουν…

Ο αέρας αναζωπυρώνει...»

Στο πέρασμα της η φωτιά αφήνει ανατριχίλα, μαυρίλα, στάχτη και κάρβουνα, δέντρα, σπίτια, περιουσίες, εξαφανίζονται σε λίγα λεπτά της ώρας.

Φωτιές σε όλη τη χώρα…

Όλα τα χρόνια… καίγεται η Ελλάδα μας!

Πελοπόννησος…

Εύβοια…

Στερεά Ελλάδα,

Ρόδος,…

Δάσος της Δαδιάς…

Παντού η πατρίδα μας καίγεται, μαυρίζει το ιερό χώμα της.

Οκτώβριος 2024

Καίνε οι φωτιές Οκτώβριο μήνα;

Φωτιά στην Ηλεία: «Πολύ μεγάλο το μέτωπο στο Γεράκι

Κινδυνεύουν κατοικημένες περιοχές»

«Οι ισχυροί άνεμοι που πνέουν στην περιοχή και φθάνουν τα 6 με 7 μποφόρ,

δυσκολεύουν το έργο των πυροσβεστικών δυνάμεων»,

Μάχη με τις φλόγες από 265 πυροσβέστες –

Κάηκαν σπίτια, τραυματίστηκε δασοκομάντο

κινητοποίηση της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Εγκλημάτων Εμπρησμού

για τη διενέργεια έρευνας,

προκάλεσε το γεγονός ότι στην Ηλεία από το πρωί έως αργά το απόγευμα έχουν ξεσπάσει 9 φωτιές,

κάποιες εξ’ αυτών απανωτά,

προκαλώντας πολλά ερωτηματικά και εγείροντας πολλές υποψίες για Εμπρησμό.

Στην περιοχή κατέφτασε κλιμάκιο της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Εγκλημάτων Εμπρησμού.

Το κλιμάκιο αναμένεται να συλλέξει στοιχεία,

σχετικά με αίτια που προκάλεσαν τις σημερινές φωτιές…

Τα πύρινα μέτωπα αυτή τη στιγμή είναι τρία.

Το ένα είναι προς Χάβαρι, το δεύτερο προς Κρυονέρι και το τρίτο προς Γεράκι

οι άνεμοι είναι ιδιαιτέρως ισχυροί

δυσχεραίνουν το έργο των πυροσβεστικών δυνάμεων που επιχειρούν με ενισχυμένα μέσα τόσο από αέρος όσο και επίγεια.

κάτοικοι και πυροσβέστες δίνουν μάχη με το χρόνο για να σώσουν σπίτια και περιουσίες

Κινητοποίηση εναέριων μέσων και για τη δασική πυρκαγιά στον Δήμο Αρχαίας Ολυμπίας…

Οι Τίτλοι από δημοσιεύματα εφημερίδων και Δελτίων Ειδήσεων αφήνουν αναπάντητα ερωτήματα.

Κι έρχονται σκέψεις ανακατεμένες με τα λόγια τα ου Κ. Παλαμά:

«…Μην αφήσεις τον άθεο να πάρει το στερνό θησαυρό σου!

Με του Υψίστου τη χάρη στα παρμένα σου πόδια στυλώσου,

ψάξε μες στην καρδιά σου την άδεια

για μια σπίθα, το βόγκο σου πάψε,

όσα γύρω σου βρεις ξεροκλάδια άναψέ τα,

φωτιά βάλε, κάψε!

Κάψε το έργο του άθεου

που το ’χει Σατανάς φυσημένο

προτού πέσει στο πλάνο του

βρόχι κι ό, τι μένει σου αγνό και παρθένο.

Έρμη, σκλάβα, πικρή Ρωμιοσύνη,

κατά σένα η βλαστήμια τινάχτη,

την κατάρα σου να ’χει, ω πατρίδα!

Πριν πληγή, πριν αρρώστια να γίνει

σαν τη λέπρα και σαν την ακρίδα,

Φωτιά! κάψε την, κάμε τη στάχτη…» Κ. Π.

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ Η ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ

Θυμάμαι και άλλα καυτά καλοκαίρια που πέρασαν. Πολλές φορές είπα δεν αντέχω τη ζέστη, όταν περπατούσα στον καυτό ήλιο ψάχνοντας μια σκιά να δροσιστώ. Το καλοκαίρι όμως του 2024 ήταν κυριολεκτικά «ένα καλοκαίρι, της φωτιάς» για την χώρα μας».

Η ζέστη αποπνικτική για τρεις μήνες Ιούνιο, Ιούλιο, Αύγουστο, με θερμοκρασίες να φτάνουν πάνω από 40 βαθμούς υπό σκιά.

Να μην αντέχεις να ζεις στις μεγαλουπόλεις όπως η Αθήνα παρά μόνο με air condition.

Η θερμοκρασία στους δρόμους και τους υπαίθριους χώρους δουλειάς για τους εργαζόμενους σε εργοτάξια, ντελίβερι, βιομηχανίες μετάλλου, ναυπηγεία κ.α. αποπνικτική, ενώ εκκλήσεις προς τους εργοδότες διατυπώθηκαν από το υπουργείο Εργασίας για το ωράριο στις πιο θερμές ώρες της ημέρας.

Όταν έφτανες από την Αθήνα στη Λάρισα, που χτύπησε και αυτή κόκκινο, με το θερμόμετρο στην άσφαλτο σε υπερβολικές θερμοκρασίες, ένιωθες ότι έμπαινες σε φούρνο με ελαφρώς γυρισμένο το κουμπί, σε σύγκριση με το «κλεινόν άστυ», και αυτό λόγω του πράσινου που υπάρχει περισσότερο στις γύρω γειτονιές της επαρχίας.

Όμως αν είναι η ζέστη ένα τρομερό πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε, στις περιοχές που υπήρξαν και φέτος πυρκαγιές, το τονίζω, ήταν διπλό το πρόβλημα!

Μιλάνε συνεχώς για "κλιματική αλλαγή". Ποιος την προκάλεσε την κλιματική αλλαγή; Τι στ’ αλήθεια φταίει; Πώς να μας χωρέσει αυτή η γη όταν αντί να σκάβουμε στη ρίζα των δέντρων να καλλιεργηθούν και να φουντώσουν, τα καίμε και τα εξαφανίζουμε; Όταν η ρύπανση δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην ατμόσφαιρα και στην πανίδα και την χλωρίδα. Τεράστια

οικολογική καταστροφή συντελείτε

καθημερινά από διάφορες πηγές. Φωτιά, λύματα, ρυπογόνα αέρια στην ατμόσφαιρα όπως το διοξείδιο του άνθρακα.

Φωτοβολταικά που φυτρώνουν στα χωράφια αντί για τα ραδίκια…

Ανεμογεννήτριες που παίρνουν τη θέση των δέντρων στα βουνά και κάνουν σβούρες τα χέρια τους σαν τα σκιάχτρα, που διώχνουν κάθε τι που τις πλησιάζει...και τα πουλιά εξαφανίζονται τρομαγμένα, χάνονται πεθαίνουν… και ο κόσμος τρελάθηκε!

Εδώ η θετικότητα είναι ότι η αιολική και ηλιακή ενέργεια είναι το παν σε σύγκριση με την ρυπογόνα ενέργεια που παράγεται από λιγνίτη. Άρα τι γίνεται; Στην Ελλάδα μας το 50 τοις εκατό είναι άγονες περιοχές. Εκεί μπορούν οι κυβερνήσεις να φυτέψουν τα Φωτοβολταικά και τις ανεμογεννήτριες έτσι ώστε να έχουμε λιγότερη ρύπανση αλλά και να διατηρήσουμε τα δάση μας που καλύπτουν το 20 τοις εκατό της χώρας μας. Αυτές οι μετρήσεις με τις καμένες εκτάσεις που κρίνονται αναδασωτέες και αυτό πρέπει να υσχύει και όχι καίμε για να βάλουμε κάτι άλλο στον τόπο του δάσους!Και να για να μην αναρωτιόμαστε

Που πάμε; Πήρε στ' αλήθεια η ζωή μας τον κατήφορο κι εκείνο το καλύτερο μέλλον που ελπίζαμε γύρισε ανάποδα; Και οι ζωές των παιδιών μας;

Φτιάξαμε τα όπλα και δολοφονούμε το περιβάλλον και τις υπάρξεις μας.

Ο Τζούλιους Ρόμπερτ Οπενχάιμερ (Julius Robert Oppenheimer, 22 Απριλίου 1904 – 18 Φεβρουαρίου 1967)

Ο Αμερικανός θεωρητικός φυσικός, χαρακτηρίστηκε ο ίδιος "ο Θάνατος" ανακαλύπτοντας την ατομική βόμβα.

Και εμείς όλοι τελειώνουμε τις ζωές μας, «Μικροί Οπενχάιμερ» είτε από αμέλεια, είτε συνειδητά, συντομεύουμε την εξαφάνιση του είδους μας;

Και έρχεται ο χειμώνας! Τι στ’ αλήθεια να περιμένουμε;

Τα μηνύματα του 112 δεν γνωρίζεις πότε θα ηχήσουν σκορπώντας τον πανικό για πλημμύρες και καταρρακτώδεις βροχές.

Ας μην ξεχνάμε τις φονικές πλημμύρες, του 2020(Ιανός) και το Σεπτέμβριο του 2023 την φοβερή πλημμύρα στη Θεσσαλία.

Δεν είναι καινούριο να πλημμυρίζει η Θεσσαλία. Είναι μια παλιά ιστορία… Η Θεσσαλία πλημμυρίζει… εδώ και πολλά χρόνια, δεκαετίες πριν, πλημμύρες που κατέστρεψαν περιουσίες, όπως θα διαβάσουν στα άρθρα του Γιάννη Καμπύλη, οι φίλοι αναγνώστες στα τελευταία τεύχη του περιοδικού Δευκαλίων ο Θεσσαλός.

Όμως χρειάζονται μέτρα και όχι ημίμετρα για την αντιμετώπιση των πλημμυρών, γιατί αύριο αν δεν ληφθούν επιτέλους αυτά τα μέτρα, θα έχουμε μεγαλύτερες εκτάσεις πλημυρισμένες.

Κι εμείς διοργανώνουμε συναυλίες για να περάσουμε όμορφα και έπειτα από το τέλος μιας συναυλίας, κι αφού γλεντήσουμε πρώτα, θα πάμε γλεντώντας στην τέλεια καταστροφή. Πλημμύρες στη Θεσσαλία. Πλημύρες στην Αττική, Πλημμύρες στον κόσμο… είναι από αμέλεια, είναι από ασυδοσία; Ή είναι εκείνο που ειπώθηκε για το πόσο ανίσχυροι είμαστε μπροστά στη μανία της φύσης κι ας το παίζουμε θεοί και τα βάζουμε μαζί της!

Να ευχηθούμε και να ελπίσουμε σε έναν ήσυχο και ήπιο χειμώνα και ο θεός από τις πολλές ευχές να μας λυπηθεί; Ή να κινηθούμε επιτέλους σωστά και να μην τα περιμένουμε όλα από το έλεος του θεού;

ΣΚΙΤΣΑ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ,

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ

«ΑΡΙΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΣΤΕΙΑ

Η ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΜΜΕ

Γεγονότα του πόνου που θα αναφέρω παρακάτω είναι αυτά που μπαίνουν στη ζωή μας και την αναστατώνουν αλλά συνηθίζουμε να ζούμε μαζί τους αφού τα ΜΜΕ μας τα θυμίζουν τα υπενθυμίζουν και τα διαδίδουν καθημερινά.

Ίσως το χειρότερο πράγμα μετά την αρρώστια που μπορεί να βιώσει ένας λαός είναι ο πόλεμος. Και ενώ ξεκινήσαμε το 2022 αισιόδοξα με την αρρώστια του Κορονοιού να τείνει από πανδημία να εξασθενήσει σιγά-σιγά, με λιγότερους νεκρούς, ένα δεύτερο κακό ο πόλεμος στην Ουκρανία, μεταξύ της Ρωσίας του Πούτιν – και της Ουκρανίας του Ζελένσκι. μας έκανε να φοβηθούμε να αηδιάσουμε, να στεναχωρηθούμε αλλά και να νιώσουμε ότι αιωρούμαστε σε ένα αβέβαιο αύριο.

Βιώσαμε μια νέα προσφυγική κρίση στην Ευρώπη, τα καραβάνια, οι ροές των Ουκρανών προσφύγων που εγκατέλειψαν τη χώρα τους ένα ποτάμι ανθρώπων που έτρεχε μπροστά μας στα καθημερινά δελτία ειδήσεων κι εμείς να τους παρακολουθούμε από την ασφάλεια του καναπέ μας!

Φεύγοντας, βιαστικά από το σπίτι τους πήραν ότι πιο πολύτιμο μπορούσαν να σηκώσουν στην πλάτη, τα παιδιά τους και τα κατοικίδια τους. Τα παιδιά με το αθώο και κατατρεγμένο από τον πόλεμο βλέμμα. Οι άνθρωποι με τα πικραμένα βλέμματα με τα δακρυσμένα μάτια.

Δραματικές οι ώρες στην Ουκρανία, (Κίεβο, Μαριούπολη, Οδησσό…). Οι Παγκόσμιοι οργανισμοί παλεύουν για να αποτρέψουν μια σφαγή αμάχων, ο πόλεμος κοστίζει και στις ζωές και επικοινωνιακά αλλά και οικονομικά.

Οι δημοσιογράφοι διατρέχουν τον κίνδυνο μπαίνοντας μέσα στον πόλεμο και στα κατεστραμμένα σπίτια από τους βομβαρδισμούς και όπως γνωρίζουμε κάποιοι από αυτούς δεν θα επιστρέψουν πίσω γιατί σκοτώθηκαν.

Με σημαντικές απώλειες στρατιωτικές και από τη Ρωσία του Πούτιν και από την Ουκρανία του Ζελένσκι, και με οικονομικά προβλήματα και από τις δυο πλευρές.

Βρισκόμαστε καθημερινά πρόσωπο με πρόσωπο αντιμέτωποι με τον ανθρώπινο πόνο με όλες τι συνέπειες που αυτός προκαλεί, κοινωνικοπολιτικές, και ψυχολογικές αλλά και νομικές διαστάσεις.

Το 2024 γίνεται μια Γενοκτονία στον πόλεμο του Ισραήλ και των Παλαιστίνιων. Είμαστε άνθρωποι ή άγρια ζώα; Όταν πεινάνε παιδιά και σκοτώνονται, Οι κοινωνίες αιμορραγούν και είναι αποτυχημένες. Αίσχος στους πολιτικούς όλης της γης που δεν σταματούν τους πολέμους και σβήνουν κάθε λεπτό που περνάει αθώες ψυχές…

Αίσχος που πεινάνε παιδιά και πεθαίνουν το 2024 με όλα τα υλικά αγαθά σε πλεόνασμα τριγύρω και είναι αδιανόητο να συμβαίνει κάτι τέτοιο...

Ας σταματήσει επιτέλους ο πόλεμος στην Ουκρανία…

Ας πάψει ο πόλεμος στην Γάζα… Ας σταματήσουν τα όπλα…

Αναρωτιόμαστε ποιος στ’ αλήθεια ο λόγος ενός πολέμου όταν ολάκερη η γη μας φτάνει για να ζήσουμε τα πλάσματά της που κατοικούν σ’ αυτή με εκτάσεις ευτυχίας για τον καθένα μας;

Ρωσία-Ουκρανία, ένας πόλεμος που πλήττει μια από τις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης όπως είναι αυτή τη στιγμή η Ουκρανία και πλήρωσε βαρύ οικονομικό τίμημα στα δυόμισι χρόνια που διαρκεί.

Σύμφωνα με το Observer περισσότεροι από εφτά εκατομμύρια άνθρωποι βυθίστηκαν στη φτώχια, ενώ το κόστος για την επανασύσταση της χώρας υπολογίζεται σε 486 δις δολάρια για 10 χρόνια.

Αν αυτά τα χρήματα δίνονταν απ’ την αρχή για επενδύσεις ειρήνης στην χώρα αυτή αλλά και σε κάθε εμπόλεμη χώρα, και όλα τα χρήματα που δαπανώνται για τις πολεμικές συγκρούσεις και την αγορά εξοπλισμών, όλοι οι κάτοικοι της και όχι μόνο και έξω από αυτή θα ζούσαν ευτυχισμένοι και θα χωρούσαν χωρίς να υπάρξει κανένα εκτόπισμα πληθυσμού από τον τόπο του.

Ο νέος πόλεμος που ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2024 μεταξύ του Ισραήλ και της «Χαμάς», των Παλαιστίνιων της Γάζας. Ένας πόλεμος που αναζωπυρώνεται σαν τη φλόγα, εδώ και χρόνια. Ποιος είναι ο δίκαιος και ποιος ο άδικος σε αυτόν τον πόλεμο αλλά και σε κάθε έναν πόλεμο; Ίσως θα ‘πρεπε να αναρωτηθούμε βαθιά μέσα μας.

«Πολεμοχαρείς», λέξη που ταιριάζει στους υποστηρικτές συγκρούσεων μεταξύ των λαών, ιμπεριαλισμός και καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ο πατέρας που έχασε τον γιό του στις συγκρούσεις στο Ισραήλ είπε μια μεγάλη αλήθεια από την μεγάλη του θλίψη. Φταίει το κοράνιο και η παλαιά διαθήκη που έχασα το γιό μου γιατί μαλώνουν οι θρησκείες.

Δεν υπάρχει δίκαιος πόλεμος για τον κατακτητή, μόνο σε αυτούς που επαναστατούν στην αδικία δίδεται το δίκιο, για πατρίδα, ελευθερία, όπως «η επανάσταση του 1821», για τους σκλαβωμένους Έλληνες.

Κι άλλο παράδειγμα ιμπεριαλιστικού πολέμου μιας νοσηρής φαντασίας όπως ο Χίτλερ είναι ο «Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος του 1940» με χιλιάδες θύματα.

Τα τελευταία χρόνια γίναμε οι θεατές των εξοντωτικών ολέθρων, μέσα από την ησυχία των κουτιών της τηλεόρασης μας, μέσα από τις σελίδες του ιντερνέτ, μέσα από τα φύλλα των εφημερίδων, παρατηρούμε αθώους ανθρώπους να διώχνονται από την πατρίδα τους, να σφάζονται, να σκοτώνονται τα παιδιά τους, οι γονείς τους, οι φίλοι, ανίκανοι να αντιδράσουν στον κατακτητή, πορθητή της ζωής τους.

Να χάνουν απ’ τη μια στιγμή στην άλλη τα σπίτια τις περιουσίες τους και να ενώνονται με το απέραντο ποτάμι της προσφυγιάς(και μιλάμε για εκατομμύρια ανθρώπους).

Μοιάζει σαν να βλέπουμε μια ταινία θρίλερ, περνάει από μπροστά μας η βαναυσότητα, η καταστροφή των πόλεων από τα σύγχρονα όπλα, ο ξεριζωμός, τα σκοτωμένα παιδιά, χωρίς να μπορούμε να αντιδράσουμε κι όμως είναι η πραγματικότητα…

Συνηθίζουμε να ζούμε με τέτοιες ταινίες τρόμου και συνεχίζουμε την ζωή μας. Τρέχουμε κάθε πρωί για δουλειά, τρώμε, ερωτευόμαστε. Είναι μακριά ο πόλεμος, δεν θα έρθει ποτέ σε μας.

Το ίδιο μπορεί να έλεγαν πριν και τούτοι οι άνθρωποι που σκοτώνονται τώρα και φεύγουν πρόσφυγες από την πατρίδα τους.

Πόση γη χρειάζεται ο καθένας μας για να είναι ευτυχισμένος; Mπορεί και ολόκληρη. Μα είναι δική μας.

Και γίνεται, μπορεί να γίνει, με την αγάπη, την ειρήνη.

Όμως ποια είναι η διαχείριση του πόνου στη δημόσια σφαίρα από τα ΜΜΕ; Γεγονότα πόνου που προανέφερα που με τη βοήθεια των ΜΜΕ τα μαθαίνουμε μέσα από μια σειρά από ρεπορτάζ.

Μια έκθεση έργων του πόνου που παρουσίασα στο Μαλλιάρης Παιδεία στη Θεσσαλονίκη το 2014, στα πλαίσια της παρουσίασης του βιβλίου που έχει επιμεληθεί η κα Νικολέτα Τσιτσανούδη Μαλλίδη με τον ίδιο τίτλο «Η Διαχείριση του πόνου στη δημόσια σφαίρα». Τόσο η ίδια όσο και όλοι οι αξιόλογοι συγγραφείς του τόμου αυτού που εναποθέτουν τις απόψεις τους για τη γλώσσα και τις λειτουργίες της σε σχέση με τον πόνο και τις όψεις της επικοινωνίας στα ΜΜΕ και την πολιτική, μας δίνουν μια γενική εικόνα για το πώς αντιμετωπίζουμε τον πόνο που είναι το πλέον αναγκαίο κακό της ζωή μας, αλλά και πως τον αντιμετωπίζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για να αυξήσουν βέβαια την τηλεθέαση και εφόσον είναι μια έννοια που πουλάει, τον αξιοποιούν στο έπακρο, για χάριν πάντα της τηλεθέασης, με δρόμο το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο.

Ο πόνος βρίσκεται σε όλες τις στιγμές της ζωής μας από όταν γεννιόμαστε. Ζούμε μαζί του καθημερινά, είτε βιώνοντας τον εμείς, είτε κάποιοι συγγενείς, γνωστοί φίλοι, συνάνθρωποι μας (ατυχήματα, φόνοι γυναικών, παιδιών και γενικά άμαχου πληθυσμού), στη χώρα μας αλλά και σε άλλα κράτη.

«Ο πόνος είναι αυτός που δημιουργεί την τέχνη και είναι το αποτέλεσμα των προσπαθειών του καλλιτέχνη να τον ταξινομήσει μέσα από την ανάγκη της εσωστρέφειας του. Ο ίδιος ο φόβος του θανάτου γεννάει την τέχνη. Ενώ σύμφωνα με τον Τζέφερσον «η τέχνη της ζωής είναι η τέχνη να αποφεύγεις τον πόνο».

Πολλοί καλλιτέχνες σε όλες τις εποχές ασχολήθηκαν με τον πόνο τον παρουσιάζουν στα έργα τους και έμειναν στην ιστορία σαν αριστουργήματα. Ο φιλόσοφος Άρθουρ Σοπενχάουερ θεωρούσε πως η τέχνη σε κάθε της έκφανση, είναι μία λύτρωση της ψυχής για τον πόνο και το άγχος της Ύπαρξης.

Έργα όπως του Πάμπλο Πικάσο η Γκερνίκα ή Γκουέρνικα στα Λατινικά περιγράφει τον πόνο σε όλο του το μεγαλείο. Ο Πικάσο πληροφορήθηκε το γεγονός του βομβαρδισμού της Γκερνίκα πόλης της Ισπανίας από Γερμανούς εθνικιστές διαβάζοντας την εφημερίδα le soir. O πόνος η θλίψη για τους αδικοχαμένους άμαχους της πόλης με χρώματα του γκρι. Έργο πόνου και διαμαρτυρίας η Γκερνίκα γνώρισε την αποδοκιμασία ακόμη και από καλλιτέχνες της εποχής. Φυγαδεύτηκε στην Αμερική για να μην καταστραφεί και ξαναγύρισε στην Ισπανία όταν αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία.

Η Φρίντα Κάλο η επονομαζόμενη «Αγία της γυναικείας τέχνης» από τις σπουδαιότερες ζωγράφους του εικοστού αιώνα. Ζωγραφίζει με τα συναισθήματα του πόνου αλλά και του θυμού, για τα σοβαρά προβλήματα υγείας που είχε μετά το δυστύχημα με τρόλεϊ.

Τα προβλήματα αυτά μεταλλάχτηκαν σε πηγή έμπνευσής της για τη δημιουργία των έργων της στα οποία κυριαρχεί ο πόνος και η μεξικάνικη λαϊκή τέχνη.

Μια έκθεση έργων τέχνης παλαιότερα που φιλοξενήθηκαν στο μουσείο Μπενάκη με τίτλο «αιτία θανάτου ευθανασία» 96 έργα από τη συλλογή του ψυχίατρου και ιστορικού της τέχνης Χανς Πρίτσχορν.

Έργα του πόνου που δημιούργησαν άνθρωποι που δολοφονήθηκαν μαζικά σε θαλάμους αερίων από το Χίτλερ γιατί θεωρήθηκαν ανάξιοι να ζήσουν, έργα που δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα από τα έργα διάσημων ζωγράφων του 20ου αιώνα. Η τρομοκρατική επίθεση το Σεπτέμβριο του 2001στους Δίδυμους πύργους έγινε αιτία για Δημιουργήματα στην τέχνη, στα τραγούδια, στα μυθιστορήματα, στις ταινίες στα κόμικς, στη γλυπτική.

Οι Δίδυμοι πύργοι δέχτηκαν επίθεση από επιβατικά αεροπλάνα αγγίζοντας τα όρια του μύθου, η σύλληψη του μύθου είχε να κάνει με την οπτική επικοινωνία. Ο βρετανός εικαστικός Χέρστ δήλωσε ότι «η επιτυχία της Άλ κάιντα ήταν ότι η εικόνα της σύγκρουσης και η πτώση των πύργων έμοιαζε με το απόλυτο καλλιτεχνικό δημιούργημα διότι έγινε αντιληπτό από ανθρώπους σε παγκόσμιο επίπεδο».

Και εδώ έχουμε την ειρωνεία του πόνου των θυμάτων γι’ αυτό ζήτησε δημόσια συγνώμη για αυτή του τη δήλωση. Ενώ ένα γλυπτό του Έρικ Φίσλ με μια γυναίκα να πέφτει όπως οι εργαζόμενοι στους πύργους που βούτηξαν στο κενό, στην αρχή εκτέθηκε στον υπόγειο χώρο του Ροκφέλερ Σέντερ όμως λόγω της μεγάλης έντασης που δημιουργούσε στους θεατές απομακρύνθηκε από το χώρο.

Ο πόνος και η οδύνη του πολέμου του 1940, για πολλούς έλληνες καλλιτέχνες στάθηκε αφορμή να δημιουργήσουν μεγάλα έργα, ζωγράφοι όπως ο Σεμετζίδης, Αλεξανδράκης, αλλά και γελοιογράφοι, ποιητές, τραγουδιστές, που με τα έργα τους δείχνουν το δράμα του πολέμου σε όλο του το μεγαλείο και τον πόνο σε όλες του τις μορφές.

Θέλω να αναφερθώ εδώ με λίγα λόγια στο έργο μου φοβάμαι. Που με τη βοήθεια των ΜΜΕ το μαθαίνουμε μέσα από μια σειρά από ρεπορτάζ.

Η ανασφάλεια και ο πόνος γίνονται φόβος και αυτός ο φόβος πολλές φορές είναι ανεξέλεγκτος γι’ αυτό σε αυτό το σημείο χρειάζεται ο πολιτισμός και η γνώση για να τον αντιμετωπίσουμε.

Μπορώ να πω ότι ο φόβος της αρρώστιας με έχει επηρεάσει σε αυτό το έργο. Χάνοντας αγαπημένα μου πρόσωπα, όπως ο πατέρας μου. Ο πόνος και ο φόβος για το αβέβαιο αύριο δημιούργησαν το έργο αυτό.

Το έργο μου με τίτλο «χρόνος μαλάξει (ο χρόνος θα καταπραΰνει τον πόνο σου), αναφέρεται στον πόνο αλλά περιέχει και μια αισιοδοξία, με καρτερικότητα και υπομονή περιμένουμε να τελειώσει ή να μετριαστεί ο πόνος και να έρθει η γαλήνη.

Εδώ η αισιοδοξία, να διαρκέσει ο πόνος λίγο και να τελειώσει με το χρόνο που όπως λένε είναι «ο καλύτερος γιατρός».

Στα δύσκολα χρόνια που ζούμε στη σημερινή πραγματικότητά μας, θα πρέπει να κατεβούμε σε βάθος και όχι να ζούμε στην επιφάνεια της αφρικανικής σκόνης, που μας πνίγει.

Και είναι όλα αυτά τα καθημερινά γεγονότα που μαζί με τη σκόνη κάνουν την ατμόσφαιρα αποπνικτική.

Με τον κάθε πόλεμο που ξεσπάει και ταράζει την ειρήνη μας, αλλά και τα ατυχήματα από ανευθυνότητα, την σύγκρουση των δυο τρένων και τον θάνατο 57 νέων ψυχών…;

Δεν «μπαγιατεύουν» τα Τέμπη, «μπαγιατεύουν» οι άνθρωποι που δεν ακολουθούν, την ηθική και οι «ασεβής» που δεν ακολουθούν την Δημοκρατία.

Και από τις πράξεις και την αμέλεια τους αφαιρούν νέες ζωές. Λόγω της πλήρους αποσύνθεσης και παθογένειας.

Είναι τα περιπολικά «ΤΑΞΙ», για να εξυπηρετούν το λαό και να βοηθήσουν μια γυναίκα που ζητά βοήθεια;

Ή είναι σπίτια για να την αράζουν ολάκερη τη μέρα στα καφέ και τις πλατείες αστυνομικοί και να γίνονται τα πηγαδάκια που σκοτώνουν την ώρα τους;

Είναι οι ίδιοι οι αστυνομικοί που επί κορονοιού κυνηγούσαν τους πολίτες στα πάρκα γιατί δεν φορούσαν μάσκα, αλλά εκείνοι τέσσερα άτομα κλεισμένα σε ένα περιπολικό ήταν χωρίς μάσκα, γιατί μέσα στο περιπολικό δεν περνούσε ο κορονοιός.

Δεν υπάρχει λογική σε τέτοια σκληρά περιστατικά και παράλογα που υποβιβάζουν την ανθρώπινη νοημοσύνη και τον άνθρωπο.

Οι ανθρωποκτονίες και πιο πολύ οι γυναικοκτονίες, συνεχίζονται τα τελευταία χρόνια και έχουν γίνει μάστιγα. Οι γυναίκες είναι απροστάτευτες και βλέπουν το θάνατό τους από το χέρι του συζύγου τους, αλλά δεν υπάρχει κανένας νόμος να τις προστατεύσει στα σοβαρά. Όταν σύζυγοι δολοφόνοι δεν φοβούνται να σκοτώσουν και να αποδείξουν «την μαγκιά» τους στην μάνα των παιδιών τους. Τη γυναίκα που τους πρόσφερε τη χαρά να λέγονται πατεράδες.

Αλλά επειδή είναι το αδύναμο φύλλο και δεν μπορούν να αντιδράσουν και να προστατευτούν, γίνονται τα θύματα αυτών που εμπιστεύτηκαν και έκαναν οικογένεια μαζί τους. Είναι όλα αυτά που ζούμε τα τελευταία χρόνια που ταράζουν την γαλήνη μας μέσα από τα Καθημερινά Δελτία ειδήσεων, γεγονότα που ξεφεύγουν της ανθρωπιάς, και της λογικής.

Και δεν γίνονται όλα τα κακά σε αυτό τον κόσμο από αμέλεια, αλλά και από ασυδοσία.

Και ίσως θα πρέπει να τιμούμε εκείνο το

«Δίνω για το καλό των άλλον. Γυρνάει σε μας το καλό». Μένουμε στα αρχαία ελληνικά ιδεώδη και στην κλασική φιλοσοφία μιας καλά μελετημένης ζωής σοφίας, λογική, ηθική, προσωπική ευθύνη και υποχρέωση του καθενός

-«Όσο Δίνεις τόσο Γεμίζει»,

είπε σε μια συνέντευξη της η ποιήτριά μας Κική Δημουλά. Να Δώσεις, να Δώσουμε.

Να κάνουμε χώρο να αναπνεύσουν όλοι, να μπορέσουμε να αναπνεύσουμε κι εμείς από όλη αυτή τη «σκόνη» γύρω μας…

Σας ευχαριστώ

ΣΤΑΜΑΤΙΑ ΝΙΚ.ΚΑΠΠΕ

ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΤΑΜΑΤΙΑ ΚΑΠΠΕ

Η ΣΤΑΜΑΤΙΑ ΝΙΚ. ΚΑΠΠΕ είναι Εικαστικός-Λογοτέχνης, Διευθύντρια-εκδότρια του ιστορικού περιοδικού Λόγου και Τέχνης «Δευκαλίων ο Θεσσαλός».

Μαθήτευσε στο εργαστήρι της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας, Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα για πέντε χρόνια αλλά και σε διάφορα εργαστήρια της Αθήνας ελεύθερο σχέδιο πλάι σε αξιόλογους ζωγράφους.

Έχει πιστοποιητικό σπουδών «Γελοιογραφία και Σκίτσο», ΕΚΠΑ, με καθηγητή τον κ. Παπαγεωργίου, ΕΚΠΑ και στην Εκπαίδευση Εκπαιδευτών Ενηλίκων, ΕΚΠΑ. Είναι Σύμβουλος ως ειδικός γραμματέας στο Δ.Σ. της (ΔΕΕΛ), και εκπρόσωπος αυτής Θεσσαλίας, και μέλος στο σύλλογο για την UNESCO ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΝΗΣΩΝ. ΕΚΘΕΣΕΙΣ: 12 ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής (Φιλ. Σύλ. Παρνασσός, Λάρισα, Λευκάδα, Πειραιάς, και αλλού ), εκατόν πενήντα ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έγραψε ποιητικές συλλογές, «Μνήμες– Στιγμές», δοκίμια, διηγήματα για παιδιά, παραμύθια και θεατρικά έργα. Το 2019 μπαίνει στο βιβλίο ποίησης «Σατυρικά και άλλα». Έργα της έχουν συμπεριληφθεί σε λευκώματα, ποιητικές ανθολογίες και βιβλία με δοκίμια και διηγήματα. Επίσης εικαστικά έργα της έχουν γίνει εξώφυλλα βιβλίων και περιοδικών, από το 2006 έως το 2022 έχουν δημοσιευθεί και σε ημερολόγια.

Αναφορές υπάρχουν στον έντυπο τύπο, εφημερίδες και περιοδικά και στον ηλεκτρονικό τύπο (Protagon), τηλεοπτικές εκπομπές (ανάδειξέ το). Στη Θεσσαλία ΤV στα πλαίσια της εκπομπής Πνευματική Θεσσαλία επιμελείται την εκπομπή «Θεσσαλοί Ζωγράφοι που δεν είναι εν ζωή». Το 2007 πήρε το Βραβείο στην πανελλήνια έκθεση εικαστικών του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός», με το έργο «Σύνθεση Διαδούμενος». Τον Ιούλιο 2022 πήρε την Υποτροφία του Αθ. Βαδόκα, με απόφαση της Ο. Ε. του Διεθνούς Θερινού Πανεπιστημίου «Ελληνική Γλώσσα, Πολιτισμός και ΜΜΕ» του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων στο Καστελλόριζο! Συμμετέχει ως εισηγήτρια και χορηγός στα θερινά πανεπιστήμια (Άνδρο, Κρήτη, Ύδρα, Καστελόριζο), με το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, από το 2015 έως σήμερα. Το Μάρτιο του 2023, βραβεύτηκε από τον πρόεδρο της Universal Poetry με το μετάλλιο για την Ειρήνη. Αλλά συμμετέχει και σε πολλά συνέδρια ως εισηγήτρια με την ομάδα Βιοψυχανάλυσης «εκ των υστέρων».

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΔΕΛΤΙΑ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Η ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΦΑΊΡΑ ΑΠΟ ΤΑ

ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ( ΜΜΕ)

ΣΤΑΜΑΤΙΑ ΝΙΚ. ΚΑΠΠΕ

Οι Τίτλοι από δημοσιεύματα εφημερίδων και Δελτίων Ειδήσεων αφήνουν αναπάντητα ερωτήματα.

Ακούγοντας τα δελτία ειδήσεων ή διαβάζοντας τα άρθρα στα έντυπα μέσα μαζικής ενημέρωσης, έρχεται στο νου μας εκείνο το γνωστό του Κ. Παλαμά:

«Της φωτιάς βιγλάτορες,

η φωτιά τί καίει εδώ;»

Φωτιές σε όλη τη χώρα…

Όλα τα χρόνια… καίγεται η Ελλάδα μας!

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ Η ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ

Μιλάνε συνεχώς για "κλιματική αλλαγή". Ποιος την προκάλεσε την κλιματική αλλαγή;

Τι στ’ αλήθεια φταίει; Πώς να μας χωρέσει αυτή η γη όταν αντί να σκάβουμε στη ρίζα των δέντρων να καλλιεργηθούν και να φουντώσουν, τα καίμε και τα εξαφανίζουμε;

Όταν η ρύπανση δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην ατμόσφαιρα και στην πανίδα και την χλωρίδα.

Τεράστια οικολογική καταστροφή συντελείτε καθημερινά από διάφορες πηγές. Φωτιά, λύματα, που εκπέμπουν ρυπογόνα αέρια στην ατμόσφαιρα όπως το διοξείδιο του άνθρακα.

Εδώ η θετικότητα είναι ότι η αιολική και ηλιακή ενέργεια είναι το παν σε σύγκριση με την ρυπογόνα ενέργεια που παράγεται από το λιγνίτη. Στην Ελλάδα μας το 50 τοις εκατό είναι άγονες περιοχές. Εκεί μπορούν οι κυβερνήσεις να φυτέψουν τα Φωτοβολταικά και τις ανεμογεννήτριες έτσι ώστε να έχουμε λιγότερη ρύπανση αλλά και να διατηρήσουμε τα δάση μας που καλύπτουν το 20 τοις εκατό της χώρας μας. Αυτές οι μετρήσεις είναι με τις καμένες εκτάσεις των δασών που κρίνονται αναδασωτέες και αυτό πρέπει να ισχύει και όχι τα καίμε για να βάλουμε κάτι άλλο στον τόπο του δάσους.

Και περνάμε σε ένα κακό για τον άνθρωπο ίσως το χειρότερο πράγμα μετά την αρρώστια που μπορεί να βιώσει ένας λαός είναι ο πόλεμος.

Και ενώ ξεκινήσαμε το 2022 αισιόδοξα με την αρρώστια του Κορονοιού να τείνει από πανδημία να εξασθενήσει σιγά-σιγά, με λιγότερους νεκρούς, ο πόλεμος στην Ουκρανία, μεταξύ της Ρωσίας του Πούτιν – και της Ουκρανίας του Ζελένσκι. μας έκανε να φοβηθούμε να αηδιάσουμε, να στεναχωρηθούμε αλλά και να νιώσουμε ότι αιωρούμαστε σε ένα αβέβαιο αύριο. Σύμφωνα με μελέτη από το Observer περισσότεροι από εφτά εκατομμύρια άνθρωποι βυθίστηκαν στη φτώχια, ενώ το κόστος για την επανασύσταση της χώρας υπολογίζεται σε 486 δις δολάρια για 10 χρόνια.

Βιώσαμε μια νέα προσφυγική κρίση στην Ευρώπη, τα καραβάνια, οι ροές των Ουκρανών προσφύγων που εγκατέλειψαν τη χώρα τους.

Βρισκόμαστε καθημερινά πρόσωπο με πρόσωπο αντιμέτωποι με τον ανθρώπινο πόνο με όλες τι συνέπειες που αυτός προκαλεί. Οι διαστάσεις του κοινωνικοπολιτικές, νομικές και ψυχολογικές .

«Πολεμοχαρείς», λέξη που ταιριάζει στους υποστηρικτές συγκρούσεων μεταξύ των λαών, ιμπεριαλισμός και καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Στα δύσκολα χρόνια που ζούμε θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα σε βάθος και όχι στην επιφάνεια της αφρικανικής σκόνης, που μας πνίγει.

Και είναι όλα αυτά τα καθημερινά γεγονότα που μαζί με τη σκόνη κάνουν την ατμόσφαιρα αποπνικτική.

Είναι αυτά που ταράζουν την γαλήνη μας μέσα από τα Καθημερινά Δελτία ειδήσεων, γεγονότα που ξεφεύγουν της ανθρωπιάς, και της λογικής.

Και δεν γίνονται όλα τα κακά σε αυτό τον κόσμο από αμέλεια, ίσως… μπορεί…, αλλά και από ασυδοσία.

Και ίσως… θα πρέπει να τιμούμε εκείνο το «Δίνω για το καλό των άλλον. Γυρνάει σε μας το καλό».

Μένουμε στα αρχαία ελληνικά ιδεώδη και στην κλασική φιλοσοφία μιας καλά μελετημένης ζωής με σοφία, προσωπική ευθύνη και υποχρέωση του καθενός στη λογική και στα πρέπει.

-«Όσο Δίνεις τόσο Γεμίζει», είπε σε μια συνέντευξη της η ποιήτριά μας Κική Δημουλά.

Να Δώσεις, να Δώσουμε. Να κάνουμε χώρο να αναπνεύσουν όλοι, να μπορέσουμε να αναπνεύσουμε κι εμείς από όλη αυτή τη «σκόνη» γύρω μας…

Σας ευχαριστώ

ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

ΣΤΑΜΑΤΙΑ ΚΑΠΠΕ

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

SUMMER NEWSLETTERS

PAIN MANAGEMENT IN THE PUBLIC SPHERE FROM THE

MASS MEDIA

STAMATIA NIK. CAPE

"I would like to forget the birds that did not have time to escape from the pines as they became part of the fire and I saw them flutter in the air for a while and then fall like autumn leaves" Headlines from newspaper and News Bulletin publications leave unanswered questions.Listening to the news bulletins or reading the articles in the print media, that well-known quote by K. Palamas comes to mind: "Folders of fire,

what is the fire burning here?' In its passage, the fire leaves chills, blackness, ashes and coals, trees, houses, properties, disappear in a few minutes of the hour.

Fires all over the country…

All the years... our Greece is burning!

CLIMATE CHANGE AND THE TEMPERATURE IN THE RED

They talk about "climate change" all the time. Who caused climate change?

What's really wrong? How can this earth hold us when instead of digging at the roots of the trees to grow and flourish, we burn them and destroy them?

When pollution creates serious problems in the atmosphere and in fauna and flora.

Enormous ecological destruction is caused every day by various sources. Fire, sewage, which emit polluting gases into the atmosphere such as carbon dioxide.

Here the positive is that wind and solar energy is everything compared to the polluting energy produced by lignite. In our Greece 50 percent are barren areas. That's where governments can plant Photovoltaics and wind turbines so that we have less pollution but also preserve our forests that cover 20 percent of our country. These measurements are with the burned areas of the forests that are considered reforestable and this should be the case, and we are not burning them to put something else in the forest's place.

And we pass into an evil for man perhaps the worst thing after sickness that a people can experience is war.

And while we started 2022 optimistically with the Corona disease tending from a pandemic to slowly weaken, with fewer dead, the war in Ukraine, between Putin's Russia - and Zelensky's Ukraine. it made us afraid to be disgusted, to be sad but also to feel that we are hovering in an uncertain tomorrow. According to a study by the Observer, more than seven million people plunged into poverty, while the cost of rebuilding the country is estimated at $486 billion over 10 years.

If this money were given from the beginning for peace investments in this country but also in every warring country, and all the money spent on war conflicts and the purchase of armaments, all its inhabitants and not only those outside it would live happy and would fit in without any displacement of population from its place.

We experienced a new refugee crisis in Europe, the caravans, the flows of Ukrainian refugees who left their country.

We are daily face to face with human suffering with all the consequences it causes. Its socio-political, legal and psychological dimensions.

In 2024 there is a Genocide in the Israeli-Palestinian war. Are we humans or wild animals? When children starve and are killed, Societies bleed and fail. Shame on the politicians of the whole earth who do not stop the wars and extinguish every passing minute innocent souls...

The new war that started in February 2024 between Israel and "Hamas", the Palestinians of Gaza. A war that has been raging like a flame for years. Who is just and who is unjust in this war and in every war? Maybe we should ask ourselves deep down.

"War mongers", a word that suits supporters of conflicts between peoples, imperialism and the violation of human rights.

In the difficult years we live in, we should face the reality in depth and not on the surface of the African dust, which is suffocating us.

And it is all these daily events that together with the dust make the atmosphere stifling.

They are the ones that disturb our peace through the Daily News Bulletins, events that escape humanity and logic.

And not all bad things happen in this world through negligence, maybe... it can..., but also because of carelessness.

And maybe… we should honor that “I give for the good of others. The good is coming back to us."

We stick to the ancient Greek ideals and the classical philosophy of a well-thought-out life with wisdom, personal responsibility and everyone's obligation to reason and duty.

-"The more you give, the more you fill", said our poet Kiki Dimoula in an interview.

To Give, to Give. To make room for everyone to breathe, to be able to breathe from all this "dust" around us...

Thank you

curriculum vitae

STAMATIA NIK. KAPPE is an Visual Artist and Rhetoricist, Director-editor of the historical journal of Rhetoric and Art "Deucalion o Thessalos".

He studied at the workshop of the Municipal Art Gallery of Larissa, Museum of G.I. Katsigra for five years but also in various workshops of Athens free drawing alongside notable painters.

He has a certificate of studies "Caricature and Sketching", EKPA, with teacher Mr. Papageorgiou, EKPA and in the Education of Adult Educators, EKPA. He is a Consultant as a special secretary to the Board of Directors. of (DEEL), and representative of this Thessaly, and member of the association for UNESCO PIRAEUS AND ISLANDS. EXHIBITIONS: 12 individual painting exhibitions (Phil. Syl. Parnassos, Larissa, Lefkada, Piraeus, and elsewhere), one hundred and fifty group exhibitions, in Greece and abroad. He wrote poetry collections, "Memories - Moments", essays, short stories for children, fairy tales and plays. In 2019, it is included in the book of poetry "Satirika and others". Her works have been included in scrapbooks, poetry anthologies, and books of essays and short stories. Also her visual works have become covers of books and magazines, from 2006 to 2022 they have also been published in diaries.

References exist in print, newspapers and magazines and online (Protagon), TV shows (look it up). On Thessalia TV, as part of the Spiritual Thessalia show, he edits the show "Thessalian Painters who are not alive". In 2007, he received the Prize at the pan-Hellenic art exhibition of the "Parnassos" Philological Association, with the work "Synthesis Diadoumenos". In July 2022, he received the Scholarship of Ath. She participates as a lecturer and sponsor in the summer universities (Andros, Crete, Hydra, Kastelorizo), with the University of Ioannina, from 2015 until today. In March 2023, he was awarded the Peace Medal by the president of Universal Poetry. But she also participates in many conferences as a speaker with the Biopsychoanalysis gro

24-10-17 21 ΣΤΑΜΑΤΙΑ ΝΙΚ. ΚΑΠΠΕ